The Little Grey Lady of the Sea
Het gebied werd tot 1602 door Wampanoag-indianen bewoond tot het eiland werd bezocht door de Engelse pionier Bartholomew Gosnold. Het eiland werd in 1641 door Thomas Mayhew gekocht van de kolonie Plymouth en beheerd als onderdeel van New York. Het werd gesticht in 1659, en vissen, boten bouwen en handel drijven waren de eerste activiteiten.
Het eiland werd in 1692 overgedragen aan Massachusetts en heette Nantucket, een Indiaans woord dat waarschijnlijk ‘ver land’ of ‘zanderige, onvruchtbare grond die niemand verleidt’ betekent. Quakers begonnen in de jaren 1690 op het eiland aan te komen. De stad Nantucket werd opgericht in 1687, en de provincie werd gevormd in 1695. De walvisjacht, die begon in het begin van de 18e eeuw, bereikte zijn hoogtepunt als een Nantucket-industrie net voor de Amerikaanse Revolutie, toen het eiland de thuishaven was van meer dan 125 walvisvangstschepen.
De commerciële activiteit van Nantucket nam af na de oorlog van 1812 en het heeft nooit zijn vroege maritieme bekendheid herwonnen. Later, met verbeterd vervoer, ontwikkelde het eiland een levendige zomertoeristenhandel die nu de economische steunpilaar is.
Deze historische molen, gebouwd in 1746 door Nathan Wilbur, een zeeman uit Nantucket die tijd in Nederland had doorgebracht, is de oudste nog in werking zijnde molen van het land. Het is de enige overgebleven molen van de vier "smock mills" die ooit in Nantucket stonden.
The Old Mill werd in 1828 in erbarmelijke staat voor twintig dollar verkocht aan Jared Gardner. In plaats van hem te ontmantelen, herstelde Gardner, een timmerman van beroep, de molen in staat om maïs te malen. De molen werd in 1866 opnieuw verkocht aan John Francis Sylvia, een Portugese molenaar van Azoren-afkomst, die hem jarenlang samen met zijn assistent Peter Hoy exploiteerde, totdat hij in 1892 niet meer werd gebruikt. Toen de molen in 1897 op het veilingblok verscheen , kon de Nantucket Historical Association de molen overnemen voor $ 885.
Aan de oostkant van het eiland ligt het charmante Siasonset Village (ook bekend als ‘Sconset), een schilderachtig miniatuurvissersdorp dat vrijwel onveranderd is gebleven sinds het begin van de jaren 1700, toen de inwoners van de stad Nantucket hier de zomer begonnen. Op weg naar ‘Sconset komt u langs Sankaty Light dat uitkijkt over de Sankaty-golfbaan en een aantal bijzonder mooie zomerhuizen. De met rozen bedekte huisjes zijn versierd met grillige borduurborden en een nautisch decor. Sommige huisjes weerspiegelen zelfs het jaar waarin ze zijn gebouwd. Opmerkelijk is dat gezien de stormen die het eiland heeft doorstaan er zo velen nog bewaard zijn gebleven.
De Sankaty Head Light werd gebouwd in 1850 en ontleende zijn naam aan het Indiase woord "sankoty", wat hoogland betekent. In 1965 werd het systeem geautomatiseerd al bleef het personeel van de Amerikaanse kustwacht tot 1992 in de bijbehorende woning wonen. De vuurtoren is tegenwoordig nog steeds in bedrijf. Het is gelegen op het meest oostelijke punt van het eiland, in het dorp Siasconset. Het was een van de eerste vuurtorens in de Verenigde Staten die een Fresnel-lens ontving. Deze werd in 1933 vervangen, maar de originele lens is nog steeds te bekijken in The Nantucket Whaling Museum. De vuurtoren zelf is niet toegankelijk, maar het terrein is wel toegankelijk.
Dit idyllische strand ligt tussen Sconset en Tom Nevers Pond, bijna 11 km van het stadje Nantucket, en is een prachtig strand als u van privacy houdt. Een geweldig uitzicht, veel ruimte. Surfen kan hier wel zwaar zijn bij sterke stromingen. Het strand is een stukje lopen vanaf Siasconset, dus u dient al uw versnaperingen mee te nemen en er zijn geen strandwachten.
Milestone Bog, gelegen nabij het centrum van het eiland, is het hart van de cranberryteelt op Nantucket. De commerciële cranberryteelt is de afgelopen 150 jaar een belangrijk onderdeel geweest van het agrarische erfgoed van Nantucket. Bezoekers, zomerbewoners en zelfs oude eilandbewoners zijn vaak verrast als ze vernemen dat de Milestone Bog van de Foundation de oudste en grootste, continu geëxploiteerde boerderij op het eiland is. Terwijl de primaire focus van dit pand de teelt van cranberries is, wordt het moeras ook omgeven door de glooiende heuvels, graslanden en zoetwatervijvers van de Middle Moors.
